Μ

Ν

Λ

  Όταν ο Λόρδος Βύρων (ΜΠΑΪΡΟΝ) έφτασε στο Μεσολόγγι την 5η Ιανουαρίου 1824, μέσα στην πανηγυρική ατμόσφαιρα που του επιφύλαξε ο λαός και η πολιτική ηγεσία, εκείνος κατευθύνθηκε πρώτα στο μνήμα του Μάρκου Μπότσαρη, όπου δακρυσμένος ορκίστηκε στη μνήμη του άδολου πολεμιστή να δώσει ακόμα και τη ζωή του για την ελευθερία της Ελλάδας.

Ο Μάρκος Μπότσαρης, το λιοντάρι του Σουλίου, πέρασε στην αθανασία στις 9 Αυγούστου 1823

Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «γενναία μου παλικάρια». Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει τον στρατό αυτό μόνη της όπως έκανε και με τα πλοία της και τα πληρώματά τους, κάτι που συνεχίστηκε επί σειρά ετών και την έκανε να ξοδέψει πολλά χρήματα για να καταφέρει να περικυκλώσει τα τουρκικά οχυρά, το Ναύπλιο και την Τρίπολη. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία.

Οι μπουρλοτιέρηδες της επανάστασης του 1821, Παπανικολής, Ματρόζος, Κανάρης και τόσοι άλλοι,με τα πυρπολικά του 1821, πλοία με διάφορα εκρηκτικά, έβαζαν φωτιά στα εχθρικά καράβια.

Η Λασκαρίνα "Μπουμπουλίνα" Πινότση (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαΐου 1771 - Σπέτσες, 22 Μαΐου 1825) ήταν Ελληνίδα ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Πιθανότατα, υπήρξε η πιο σπουδαία γυναίκα που έλαβε μέρος στην επανάσταση. Μετά θάνατον, έλαβε τιμητικά από την Ελληνική Πολιτεία το της Υποναυάρχου. Πολέμησε ηρωικά το 1821.

Με την έναρξη της Επανάστασης, η Μαντώ Μαυρογένους από την Τήνο, όπου διέμενε μετά τον θάνατο του πατέρα της το 1818, έσπευσε στη Μύκονο (29 Δεκεμβρίου 1821, σύμφωνα με τον Κασομούλη) και πρωτοστάτησε στην εξέγερση των κατοίκων του νησιού. Διέθεσε μεγάλα χρηματικά ποσά για τον εξοπλισμό και την επάνδρωση μυκονιάτικων πλοίων και κατά τις πληροφορίες ξένων, κυρίως, περιηγητών έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις εναντίον των Τούρκων στην Κάρυστο, στο Πήλιο και τη Φθιώτιδα (1823). Στις 11 Οκτωβρίου 1822 ηγήθηκε του αγώνα των κατοίκων της Μυκόνου για την απόκρουση της απόβασης των αλγερινών πειρατών στο νησί. Η παρουσία της αποσιωπάται από τους Έλληνες ιστορικούς, αλλά την αναφέρει ο Γάλλος περιηγητής Φρανσουά Πουκεβίλ .

  Η Μαντώ (Μαγδαληνή το βαπτιστικό της όνομα) Μαυρογένους γεννήθηκε το 1796 ή το 1797 στην Τεργέστη, όπου ο πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένης, γόνος της ονομαστής φαναριώτικης οικογένειας των Μαυρογένηδων με καταγωγή από τις Κυκλάδες, ασχολείτο με το εμπόριο. Σύμφωνα με τον Γάλλο φιλέλληνα στρατιωτικό και συγγραφέα Μαξίμ Ρεμπό (1760-1842), η Μαντώ γνώριζε γαλλικά και ιταλικά. Ήταν προικισμένη μ’ ένα γλυκύτατο χαρακτήρα, αλλά «όταν μιλάει για την ελευθερία της πατρίδας της, φλογίζεται, η συζήτηση ζωντανεύει και τα λόγια της κυλάνε με μια φυσική ευγλωττία που σου κρατούν την ανάσα».

Μαντώ Μαυρογένους

η ηρωίδα της ελληνικής

 επανάστασης

Ο Ιωάννης Ματρώζος ήταν αγωνιστής του 1821.

Γεννήθηκε στην Ύδρα. Το 1824 πήρε μέρος στη Ναυμαχία του Καφηρέα και πυρπόλησε μια φρεγάτα την ώρα που έπλεε. Το ίδιο έτος πυρπόλησε στην ναυμαχία του Γέροντα ένα μπρίκι. Πήρε μέρος και σε άλλες μάχες του αγώνα.

Μεθώνη

Κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821 η πόλη πολιορκήθηκε από τους επαναστάτες οι οποίοι δεν κατάφεραν να την καταλάβουν λόγω της σθεναρής αντίστασης του οχυρωμένου οθωμανικού πληθυσμού. Το 1825 εγκαταστάθηκε σε αυτή ο Ιμπραήμ Πασάς, ο οποίος εγκαταστάθηκε στο διοικητήριο πάνω από την είσοδο του κάστρου. Η πόλη τα επόμενα χρόνια αποτέλεσε ορμητήριο των Αιγυπτίων. Στις 7 Οκτωβρίου 1828, η Μεθώνη απελευθερώθηκε από τα γαλλικά στρατεύματα της εκστρατείας του Μοριά με επικεφαλής τον στρατάρχη Μαιζών.

Ο Αρτέμιος Μίχος ή Μίχου (Ιωάννινα 1803 - Αθήνα 1883) ήταν Έλληνας πολιτικός στρατιωτικός και αγωνιστικής του 1821.

Πήρε μέρος στην επανάσταση του 1821 στην αρχή σε σώμα ατάκτων αλλά κατατάχτηκε στον τακτικό στρατό και το 1830 προήχθη σε υπολοχαγό. Πήρε μέρος στην επανάσταση στα Κατσανοχώρια , στη μάχη της Πλάκας, σε πολλές άλλες μάχες στο Λιδορίκι στο Κλίμα στην Κοτσιρού . Πολέμησε μαζί με τον Καραΐσκάκη στην Υποβρύνα και τη Ράχοβα, ήταν και στο Μεσολόγγι στην τελευταία πολιορκία του και την ηρωική έξοδο. Το 1827 συμμετείχε στις μάχες της Αθήνας και του Πειραιά, στην Μάχη της Πέτρας, των Θηβών όπου και τραυματίστηκε, στην πολιορκία της Ναυπάκτου , και στην δεύτερη μάχη της Πέτρας όπου τραυματίστηκε εκ νέου.

Διετέλεσε επιθεωρητής του πεζικού , αρχηγός της χωροφυλακής, μέλος του αναθεωρητικού δικαστηρίου και υπουργός στρατιωτικών στην προσωρινή κυβέρνηση του 1862 και στην Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1866.

Ήταν από τους πρωτεργάτες της επανάστασης του 1862 κατά του Όθωνα , τα γνωστά Ναυπλιακά, όπου σαν διοικητής του 5ου τάγματος πεζικού και της φρουράς Ναυπλίου στασίασε την 5α Φεβρουαρίου και κατέλαβε το φρούριο.

Μάχη στο Μανιάκι

Η Μάχη στο Μανιάκι ήταν πολεμική συμπλοκή της επανάστασης του '21 ανάμεσα σε Αιγύπτιους και Έλληνες. Λαμβάνοντας χώρα την 20η Μαΐου 1825, στο Μανιάκι Μεσσηνίας, είχε νικηφόρα έκβαση για τους Αιγύπτιους του Ιμπραήμ Πασά, με τον αρχηγό των Ελλήνων, Γρηγόριο Παπαφλέσσα, να σκοτώνεται στη μάχη.

“Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι• όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι’ όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ» , ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ• όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκειάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι’ όχι εις το «εγώ» ”

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Μιαούλης Ανδρέας

Ανδρέας Μιαούλης (1769 – 1835)

Ναύαρχος του ελληνικού στόλου κατά την Επανάσταση του 1821. Ο τόπος της γέννησής του δεν είναι επακριβώς γνωστός. Ορισμένοι βιογράφοι του υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1769 στα Φύλλα της Εύβοιας, απ' όπου η οικογένεια του μετοίκησε στην Ύδρα, ενώ άλλοι στο νησί του Αργοσαρωνικού.

  Ο θρύλος του ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ έθρεψε κι ανέθρεψε γενιές παιδιών στα σκληρά δακρυσμένα χρόνια της τουρκοκρατίας. Τα πετροχελιδόνια του τραγουδιού έδωσαν τη θέση τους στα χαρούμενα τιτιβίσματα των χελιδονιών την Άνοιξη του 1821 , μαζί με τον ήχο από τα τουφέκια των επαναστατών.

Η οικονομική ενίσχυση του Αγώνα από τη Μαντώ Μαυρογένους και γενικότερα η δράση της, όπως οι επιστολές της προς τις φιλελληνίδες τής Γαλλίας και της Αγγλίας, κατέστησαν θρυλικό το όνομά της στους ευρωπαϊκούς φιλελληνικούς κύκλους και η προσωπογραφία της τυπώθηκε και κυκλοφόρησε το 1827 σε όλη την Ευρώπη.